Rev 12 | PolUGdanska | STEP | I ukazał się wielki cud na niebie: Kobieta ubrana w słońce i księżyc pod jej nogami, a na jej głowie korona z dwunastu gwiazd .

Revelation of John 12

Rozdział 12

1 I ukazał się wielki cud na niebie: Kobieta ^a ubrana w słońce i księżyc ^b pod jej nogami, a na jej głowie korona z dwunastu gwiazd ^c. 2 A była brzemienna i krzyczała w bólach porodowych i w mękach rodzenia ^d. 3 I ukazał się inny cud na niebie: Oto wielki rudy smok ^e mający siedem głów i dziesięć rogów, a na jego głowach siedem koron. 4 A jego ogon wlókł trzecią część gwiazd ^f nieba i zrzucił je na ziemię. I stanął smok przed kobietą, która właśnie miała urodzić, aby gdy tylko urodzi, pożreć jej dziecko ^g. 5 I urodziła syna – mężczyznę, który będzie rządził wszystkimi narodami laską żelazną ^h. I porwane zostało jej dziecko do Boga i do jego tronu ⁱ; 6 A kobieta uciekła na pustynię, gdzie ma miejsce przygotowane przez Boga, aby ją tam żywiono przez tysiąc dwieście sześćdziesiąt dni. 7 I nastąpiła walka w niebie. Michał ^j i jego aniołowie walczyli ze smokiem. I walczył smok i jego aniołowie; 8 Ale nie zwyciężyli i nie było już dla nich miejsca w niebie. 9 I zrzucony został wielki smok, wąż starodawny, zwany diabłem ^k i szatanem ^l, zwodzący cały świat. Został zrzucony na ziemię, z nim też zrzuceni zostali jego aniołowie. 10 I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: Teraz nastało zbawienie, moc i królestwo ^m naszego Boga, i władza jego Chrystusa ⁿ, bo został zrzucony oskarżyciel naszych braci, który dniem i nocą oskarżał ich przed naszym Bogiem. 11 Ale oni zwyciężyli ^o go przez krew Baranka ^p i przez słowo swego świadectwa i nie umiłowali swojego życia – aż do śmierci. 12 Dlatego radujcie się niebiosa i wy, ich mieszkańcy. Biada mieszkańcom ziemi i morza, bo zszedł do was diabeł pałający wielkim gniewem, gdyż wie, że ma niewiele czasu. 13 A gdy smok zobaczył, że został zrzucony na ziemię, zaczął prześladować kobietę, która urodziła mężczyznę. 14 I dano kobiecie dwa skrzydła wielkiego orła ^q, aby poleciała na pustynię, na swoje miejsce, gdzie jest żywiona przez czas i czasy, i połowę czasu, z dala od węża. 15 I wyrzucił wąż ze swojej paszczy za kobietą wodę jak rzekę ^r, aby ją rzeka porwała. 16 Lecz ziemia przyszła kobiecie z pomocą i otworzyła ziemia swą gardziel, i pochłonęła rzekę, którą smok wyrzucił ze swojej paszczy. 17 I rozgniewał się smok na kobietę, i odszedł, aby walczyć z resztą jej potomstwa, z tymi, którzy zachowują przykazania Boga ^s i mają świadectwo Jezusa Chrystusa ^t.